Mystery: Suspense: The Lazarus Phenomenon: : A Private Investigator Mystery Crime Thriller: (horror, thriller, science fiction, mystery, police, murder, ... (Marie Avalon Mystery Crime Series Book 1) (19 page)

Het gebeurde onmiddellijk. Er was geen tijd om logischerwijs de volgende stappen. Marilyn ijltempo vooruit en gevangen Renee en Alex onder haar armen. Ze op de grond valt en hun hoofden. 

Lucien had toegeworpen en een kleine bus met traangas. De officieren werkmethodiek. Vervolgens is er een geluid van opwellingen zoals de Dode brak gratis. Nick's stem kon worden gehoord schreeuwde iets rousting boven het geraas van boos gespuis.

Dit gebeurde niet goed af voor iedereen.

Hoofdstuk 14:

Marilyn voelde haar keel sluiten onder het medicijn effecten. Er was een vertrappen commotie in het midden van het bos. Alex was kokhalzen en met geluidjes die behoorde in een horror film. Marilyn twisted rond in het midden om hem te zien in de ban van een zwaar beslag op de grond naast haar. 

"Ik heb hem! Ga je na je boy!" Renee verslikt de woorden en zwaaiden Marilyn. 

Het was waanzin. Ze voelde zich zo klein in het midden van. Mensen liepen in figuur 6. Officieren probeerden te infiltreren in de scene. SWAT-teams filed in de dampen, gezichten verborgen onder reflector schilden van plexiglas. Als Marilyn ooit afgevraagd ze nu wisten wat een slagveld in de burgeroorlog zou zijn geweest. 

"It doesn't work, Dokter! U hebt uw job too!" Nick's stem. Zo zelfverzekerd en ongevoelige geconfronteerd met zijn derde dood dit jaar.

De Wakers had eigenlijk niet zelf gewapend. Ze waren uitgerust met alleen hun woede. Dit zou voldoende moeten zijn. Onderzoeksmedewerkers schreeuwden uit het bos. De dode was voor hen en zij kon niet wegkomen. 

Marilyn brak door de bomen. Ze stopte dode in haar nummers.

Het was pure waanzin. Ze verhuisden in cirkels zoals een helikopter-blades. Nick's torment had hem iets bijna dierlijk. Schrokken savage. Hij jabbed zijn vuist naar Lucien's keel met de directe longeren optreden van een cobra bijt, zodat zijn nagels scheuren in zijn huid. De dokter hoestte en gebogen over zijn knieën. Nick schopten hem totdat hij instortte. 

Hij stond boven hem met een bijna wicked glimlach verspreid over zijn gezicht. 

"Sommige God u bent nu, he." Nick geaarzeld, kantelbaar zijn hoofd opzij. 

"Ik kon je schieten. Ik eerlijk moet je schieten. Op de een of andere manier waarbij je leven is bijna net zo erg als je wakker van het vuil NAP. Aangezien het fysiek ziek me ook daadwerkelijk te doen, ik denk dat ik ga u te laten leven, Dokter." Nick moest letterlijk overpower zelf, swingende zijn schouders en draaibaar zijn skyscraping frame wegloopt . Marilyn haar ademhaling. De baby had ze weggegeven had become a mature adult.

Genade was Nick's fout. Dr. Swift werd ingegeven door een wetenschappelijke obsessie dat compenseerde zijn fysieke behoeften. Met een schril dat schudde de vallei, Hij dook naar voren en pakte Nick's benen. Hij gegraven in zijn vingers klimmen hem als een kat zal de gordijnen. Lukt vooruit, hij doorboorde de spuit in zijn hart. 

Nick bevroor. Zijn ogen gingen wijd. 

Marilyn gegraven haar hakken in de grond. Wetende dat hij had overleed voordat was één ding. Ziet sterven, was geheel iets anders. 

Zijn lippen begon te schuimen en tranen werden gewrongen uit zijn ogen. 

"Ik heb…Ik heb genezen. Kijk, dat maakt ons zelfs!" Lucien had zijn tong uitstaken ziekelijk en was grinniken door zijn tanden.  

Er was een plotselinge geweerschot dat is overgegaan op de bomen. 

"Sommige dingen die je hebt om aan jezelf te denken." Chief Riggs aangegeven als hij stond met de Sig Sauer roken in zijn hand. 

Lucien kreunde en viel naar voren. De chef was shot van hem in de rug en de kogel was doorgegaan naar zijn hart. 

"Nick!"

Marilyn dove vooruit als een All-Star baseball player komt voor de homerun. Nick gurgled op zijn over-kwijlen en stortte naar achteren. Lag hij te staren naar de hemel in een gedrogeerde waas, echt naar zijn stervende al weer. 

"Nick! Nee! Nee, het is oke. Het is oke. I've got you!"

Marilyn samengevouwen naast hem en schepte hem. Voor het eerst in zijn leven, zij ondersteund haar kind in haar armen. 

"Nee, Nick. Niet weer, buddy…Ik heb…Ik heb zoveel te vertellen! Kijk Naar Mij!" Nick's hoofd begon te rollen naar de grond. Marilyn hief zijn gezicht, dwong hem te kijken in haar ogen. 

"Ik ben je moeder, Nicky. You've got to live, buddy. Zodat we elkaar leren kennen en zijn familie!" 

Ze huilde het ineens. Voor het leven dat ze zou missen. Voor de dingen die gedaan om haar zoon. Misschien als ze hield hem niets zou zijn gebeurd? Ze vertelde zelf dat er niets kon ze hebben gedaan, maar het mocht niet helpen met de pijn van dit moment. De kijker light fading in zijn evergreen ogen.

"Mama?" vroeg hij lachend. Hij zou nooit zeggen dat voorheen. 

"Hang on, buddy. Ik ga je een handje te helpen."

Hoofdstuk 15: 

"door God, Alex! I''m gedaan begraven kids! Je gaat naar make it, zoon. Come on!"  

Renee trok Alex omhoog over haar schouder. Hij was uitgepraat, ogen rollend in zijn hoofd als een crazy horse. Hij keek naar haar wanhopig verward. Voor de meesten van ons dood benaderingen zoals koorts traag en sereen. Voor Alex, had met de kracht van de oceaan savage in power. Hij dreigde te verdrinken in zijn eigen bloed als zijn neusvleugel schepen begon te breken en het dak zijn mond split met de zeven maal sterker rush zijn bloed op de zes versterkte harten plus zijn natuurlijk.

Renee drug Alex uitvechten waar de Datsun nog doemde als een eilandje temidden van de traangas.

"What the hell is going on?! Wat is er mis met hem?!" Leger schreeuwde als Renee wipte de deur open. 

Ze zwaaide haar vuist in zijn gezicht zo hard hij vloog in het achterraam en gebarsten glas. 

"Je hebt verloren het recht om zelfs die vraag wanneer u hem in de lijn van vuur!" Renee schreeuwde boven het geraas van de stemmen. Ze verschoven, en toch heeft de voorkant van zijn jas. Belaad hem omhoog tot zover zijn kettingen zouden gaan, ze dwong hem te kijken haar in het tear-gas ontstoken ogen. Leger had geconfronteerd hele bataljons van Taliban-strijders in zijn dagen en had nooit gebroken in het zweet te werken. Hij bevende voor haar. 

"toch maar eens, je gaat naar een goede vader van een van de vele zonen en houd hem bleef. Pers Mijn riem tussen zijn tanden zodat hij niet bite off zijn tong!" Renee geript haar riem en verdraaide rond aan Alex. 

"Hey, vriend, kijk dan hier. Hi…" Ze glimlachte naar hem en duwde zijn zweet doordrenkte haren uit zijn voorhoofd. 

"belofte dit kan geen kwaad." Zij bereikt en gewrikt zijn mond open duwen de riem tussen zijn tanden geen minuut te vroeg. Hij vastgeklemd zijn tanden hard genoeg dat het glazuur breken was hoorbaar. 

"Easy nu kiddo. Je vader hier in de achtertuin. I'm Going to pass u af voor hem, goed?" Renee voorzichtig begonnen met sleep Alex naar backseat. Hij uitgepraat, bang bij de gedachte om face to face met zijn psycho-studies Dad. 

"ernstig, maar goed. Ik ben niet van plan om hem meer mad science. Hij probeert en ik zal hem dood." Renee tenslotte van Alex. Ze knapte in verrassing net zoals ze van Alex's samendraaien lichaam rechtstreeks in leger op schoot. 

"Je maakte mijn man?!" Het was Mevr. Prescott. Ze was tenslotte ontsnapte Nick's voorarrest. Ze volgde in mind-gewijzigd aanhankelijkheid aan de redding van de man die slachtoffer van haar sadistische en absurde bestaan.

"Als hij probeert te doen verdere schade aan uw zoon? Yeah." Renee bracht haar vuisten in een boxer op het scherpst van de snede.

Mevr. Prescott trok een jachtmes ze gestolen uit Nicky's wood's stash uit haar bh. Ze glimlachte dreigend en gooide haar hoofd. Renee gegraven haar voeten in de modder, maar ze was niet opgewassen tegen monsterlijke bruid. Dat wil niet zeggen dat ze niet geprobeerd hebben. De twee vrouwen die elkaar, Renee bescherming haar gezicht met haar vuisten. Prescott kwam houwen als een hel-cat, waardoor het mes in haar knokkels en torderen. 

Renee shrieked als het mes naar beneden kwam via de bovenkant van haar hand en de binnenkant van haar pols. Prescott bracht haar knie omhoog en gebarsten Renee's kin maakt haar achterover viel bloedingen en moppert op de grond. 

Prescott gesponnen op haar hiel. 

"Ik ben gekomen om je te besparen, leger. We kunnen lopen nu! Samen altijd…We Alex en gebruik Dr. Swift-procedure op hem. We live forever de drie van ons…"

Army's hair stond hij Balled Een massieve zijn vuisten. 

"luister je naar me, crazy braud! Brengt je terug uit de dood was niet mijn idee! De gedachte aan necrophilia maakt me willen schieten op mezelf! U wegblijven van mij!" het leger was het beklimmen van de Datsun cabine. Vanwaar ze writhed op de begane, Renee besefte hij was niet bereid een deelnemer in haar opstanding. 

Mevr. Prescott bewogen haar hoofd opzij. Ze was wan met afschuw en gevuld met plotselinge vlammend protest.

"Necrophilia? Ik ben terug van de dood te worden met u en u met mij praten?" 

Zij benaderde hem zo agonizingly traag. Renee keek in choiceless tussenrekeningen. Prescott's fury was niet het ding van dieren, monsters of zelfs films. De blik op haar gezicht was rust. Geen wrok maar liefde. Liefde verleid om brute pijn. Pijn die leidt naar buiten en trek leger-chains. Ze brak ze in haar handen en ze gedwongen zijn neusgaten. 

Renee schreeuwden en keek weg. Ze hoorde Alex's dof kreten van afschuw en wisten dat leger's end waren meer verschrikkelijk dan ze ooit hadden kunnen afronden gedachten rond. 

Prescott brak de kettingen uit de kofferbak en begon met het tekenen van de carrosserie opzij. 

"U gaat terug naar de hel met me je zoon van a-" ze nooit afgewerkt. Prescott had hij haar onlangs gestegen lichaam veel te veel. Haar ogen fluttered in instant vertigo en ze instortten. 

Het duurde enkele seconden voor Renee beseffen zij dood was. Ze schopten leger rolt hem op zijn buik waar ze niet zouden moeten kijken naar zijn gezicht. 

"Oh my God!" Marilyn destijds naar het toneel. Ze had geschakeld Nick onder de armen en had sleurden hem uit het bos. Hondsdolle schuim getrokken in zijn nek en zijn ogen fluttered. 

"Alex! What's-Wat is er mis met?!" Hij kreunde around his kokhalzen.

"Je kunt niet zeggen dat hij niet hoefde te komen, Marilyn. Soms leven verdorven lieden en brengt hen voor de rechter te brengen. Voor de dame, ze gelukkiger. Wat zij deden om haar kwaad haar op zo'n manier, dat kan nooit goed zijn." Renee had gedwongen zich aan haar voeten.

Tenslotte Marilyn daagde zelf in actie. 

"Het is duidelijk onze jongens moeten redden? Het lijkt erop dat de medische diensten rondom deze onderdelen zijn volkomen corrupt? Wat doen we?" Marilyn probeerde te denken sneller dan mogelijk. Haar hart gaat in het topje van haar tong. Ze was niet werpt alleen omdat ze had niets te eten.

"We houden van de officieren die dreunt de mobiele labs. We hadden een corrupte verplegend personeel hier in Durango, maar het is de enige die we hebben. Een paar geweren echt van pas komen wanneer u de artsen van dood om spoedeisende zorg!" Renee maakte een bee-line voor de bestuurdersstoel. Ze verliet het mes steken door haar pols. Nodig is om de ingezette samen vangen zoveel van haar bloed binnen de linten van vlees mogelijk te maken. 

Marilyn geduwd Nick in de rug. Ze haalde en opgetild Alex in zijn schoot. Toen zij van Nick tegen haar borst en zowel de jongens. 

"Whoa! Uw hand?! Misschien moet ik rijden?"

"noodzaak is de moeder van de uitvinding, eh? Ik rijd met mijn tanden als ik! Hou je vast, shut up and hang naar deze jongens!" Renee klootzak gas.  

Hoofdstuk 16:

"Op de begane jokers!" Officer Rogers gericht haar Glock 22 for the sky en schoot een ronde. De onderzoeksassistenten ontweken en raken hun knieën. 

Braxton was zoekende de mobiele labs met witte plastic handschoenen. 

"Je zult het niet geloven zoals illegale substanties ze gekregen hebben hun handen aan! Ik denk dat ik kwijt alle vertrouwen in Capitol Hill." Hij twirled enkele brandende groene poeder op het puntje van zijn vinger. De Datsun gecrasht door de bomen als een Mustang beslagen wildfire en kwam tot een wiebelende stoppen voor hen. 

"We hebben toestemming om te lenen van de verdachten!" Renee ijltempo vanaf de bestuurdersstoel en gooide haar handen in de lucht in een overlevering gebaar. 

"Wat je doet denken we gaan laat je dat?" zegt Rogers zwaaien op haar voeten met een zelfvoldane glimlach. 

"Zijn er andere artsen in Durango die weet hoe om dit spul?" Renee gooide haar hoofd indicatieve gebruikte gehalten over haar schouder. Marilyn struikelde uit de auto met één jongen hangt af van zowel de linker- als de rechterarm. Nicky was spugen van bloed samen met het schuim. Alex had doorgegeven. 

"Oh my God!" Braxton bedekt zijn mond. 

Rogers face omgevormd van onbeschaamd rookie cop naar empathizing ouder verplaatst door de aanblik van de stervende kinderen. 

"Ok mensen, We've got te banjeren deze crime scene en heeft plaatsgemaakt voor een bekrompen operatie." begon ze regisseren verkeer met haar handen. 

"Okay, Rodeo Clowns. De grond omhoog! Als je niet wilt dat ik fotografeer je en neem mijn woord. Je zult vast, wat je in deze kinderen." Rogers schot bij de verdachten voeten om ze te verplaatsen. 

"We can't help. De arts maakte het serum moeten leiden tot een snelle apoptose. Hij dode in minuten." één van de verpleegkundigen was zeker staren Nick. 

"Je gaat proberen of ik schiet je. Aangezien de wet heeft duidelijk gefaald in deze situatie daadwerkelijk financiering je dirtbags, ik ben de enige die zich tussen u en met moord." Rogers gedumpte haar messing en geladen. 

De onderzoeksassistenten staarde domweg op het stervende jongens. 

"We weten niet hoe." een paar van hen zei ze tegelijkertijd. 

Marilyn gedaald tot haar knieën in horror. Dit zou niet mogen gebeuren.

"My-My bloed….sneller bewegen…meer harten te mislukken…" Alex was wonderbaarlijk gebotst wakker en sprak uit zijn hoofd. 

"Wat is dat?" Marilyn gedraaid om hem kijken. Hij was op te verslaan zijn borst. 

"De Doc zei iets over twee mensen…over de vest…het is een performance enhancer, nietwaar? Dat zou u een god immuun voor alles…Zelfs vergif? U kunt IV's en hook me en Nicky op deze machine…" zijn hoofd bounced op zijn borst. 

"Oh! Ik denk dat ik weet! Wat hij beweert is zelfmoord maar kan wel werken!" De verpleegkundigen' ogen glittered als ze begrepen.